Η Μοναξιά Των Αθλίων!

Κλείνεις τα μάτια μα ονειρεύεσαι
Τον πόνο και τη θλίψη
Σαν κάποιοι να σε σταύρωσαν
Χωρίς να σε ρωτήσουν
Μα το Χριστό δεν ρώτησαν
Εσένα θα προσέξουν;
Μάταια προσπαθείς
Να βρεις ,μέσα στους Άθλιους
Ψυχή ,πέρα απ τη γνώση
Μέρα τη μέρα συναντώ
Αυτούς με τα κοστούμια
Που φόρεσαν στα πρόσωπα
Και δείχνουν πως λυπούνται
Κι αν αυτοί που έπρεπε
Να σε σκεφτούν ανθρωπινά
Δεν κούνησαν τα δάχτυλα
Μην πάθουν την αγκύλωση
Και στην πορεία πιο δύσκολα
Το χρήμα θα δοξάσουν
Άξιοι της μοίρας τους
Στη μοναξιά θα μείνουν
Γιατί δεν έδωσαν μια ευκαιρία
Στην πέτσα τους τη λύπη
Για μια στιγμή να βάλουν
Κι αν αυτοί προτίμησαν
Να χάσουν,παρά της λογικής
Το χέρι να σου δώσουν
Γιατί σε ξένους
Να κρατάς, όρθιο το μαχαίρι!
Μιας και οι διπρόσωποι
Τη μια γελούν,την άλλη κλαίνε
Κι ας ανηφόρες έτρωγες
Σαν πάλεψες με άνεμο
Και με βροχές ,που ξαφνικά
Ερχόταν το χαλάζι
Σαν κύματα τη μια δεξιά
Και αριστερά απ την άλλη
Του καραβιού σου Αρχόντησα
Έζησες για να γίνεις!
Κατέκτησες τη δύναμη
Νίκησες τις φοβίες
Τη συντροφιά έβαλες γνώση
Κι αυτοί που λίγο σε ανέλυσαν
Μετάλλια τους χάρισες
Στου Φάρου τον Αγώνα
Και σκάλες ανεβήκανε
Στο ταπεινό σου βλέμμα!


Πένα και Γραφή
Γεωργία Κατσιώρα

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις