Δεκαπέντε Λέξεις!


Αστέρια έπεσαν,στα μάτια σου
Την ώρα που σχημάτιζες
Τις δεκαπέντε λέξεις
Ο ουρανός σου,ξεδιπλώθηκε
Μες το σεντόνι,της θάλασσας
Στον ήχο,της ελευθερίας
Με τον χρόνο,να σε υπνωτίζει στο μπλε
Τη στιγμή που ηλιαχτίδες φωτός,έκαναν κόντρα
Στον ορίζοντα,της λατρείας σου
Έτσι έμαθες ν αγαπάς.το συννεφάκι
Θυμώσουν τη γλυκιά ανάμνηση,της μάνας
Που με γλυκό,του κουταλιού
Μάζευε τη Γεωργία,κι έπλαθε θησαυρό
Μετέτρεψε το γκρι,σε ουράνιο τόξο
Κάνοντας όνειρα,με μπλε χιόνι

Και στον ορίζοντα ,φώτισε πράσινη
Η καταιγίδα,της μάνας
Που στο δάσος,έχασε μια ζωή
Και το μόνο που είπε,φεύγοντας
Πως η μόνη,προίκα σου
Θα ναι,οι δεκαπέντε λέξεις.

Πένα και Γραφή
Γεωργία Κατσιώρα


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις