Κόκκινο Το Χρώμα Που Σου Άρεσε!!

Κάθισες δίπλα μου,σιωπηλά
Σαν μπουμπούκι,που μόλις τ άγγιξα
Άνοιξε τα φτερά του,στην ντροπή
Τη στιγμή που μαράθηκαν
Τ αγκάθια,του αγρού
Στο φως,του δικού μου γέλιου
Μέσα απ το πάθος,της γαλήνης
Έμεινα,στον δικό σου ουρανό
Μόλις αντίκρισα,τα κόκκινα Ρόδα
Με τη γλυκά σου,τη ματιά
Εσύ φερόσουν πάντα δειλά,μα ξαφνικά
Φόρεσες,το αγέρωχο ύφος
Σαν ιππότης,που καβαλά το σιωπηλό,του βλέμμα
Και ντροπαλά,κορδώνει ανάστημα
Σαν σκύβει να δέσει,τα λιτά μαλλιά μου
Με την τεράστια,καρδιά του
Που κάθε τόσο,μου χαμογελά
Όταν την πλησιάζω,βαδίζοντας
Με το δικό του,το ρυθμό
Αμήχανα και τρυφερά,κοιτάζεις
Σαν νιώσεις πάνω σου,το χέρι
Να θέλει να σε πάρει,αγκαλιά
Και να σου κλείνει,τα μάτια
Στο ήχο,της γλυκιάς γεύσης
Μέσα απ τη σκέψη,ενός ρομαντικού Βαλς
Μες το χαμό,μιας μελωδίας από πιάνο
Πάνω στη στιγμή που,ταρακούνησες,το άδειο μου
Μικρό παγκάκι,που μέχρι χθες μου ήταν αρκετό
Μόνο στα χρώματα,του γκρι
Γιατί τα Ρόδα, έγιναν πέταλα
Στο πέπλο,που κοιμήθηκα
Με Φθινοπωρινό,το βλέμμα
Με κοίταξες,με πείσμα
Αφού εσύ,είσαι αυτός που άγγιξε
Πάνω,στο δικό μου χρώμα
Σ αυτό που έμαθα,να αγαπώ
Μέσα απ το λευκό,πουκάμισο
Με τα κόκκινα,μανικετόκουμπα
Που έντυσαν,το ελεύθερο πνεύμα.




Πένα και Γραφή
Γεωργία Κατσιώρα